Μετάβαση στο περιεχόμενο

Κιάρα Λούμπιχ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Κιάρα Λούμπιχ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Chiara Lubich (Ιταλικά)
Γέννηση22  Ιανουαρίου 1920[1][2][3]
Τρέντο
Θάνατος14  Μαρτίου 2008[4][1][2]
Ρόκκα ντι Πάπα
ΚατοικίαΡόκκα ντι Πάπα
Χώρα πολιτογράφησηςΙταλία (1946–2008)
Βασίλειο της Ιταλίας (1920–1946)
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία[5]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΙταλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΙταλικά[2][6]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο της Βενετίας
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυγγραφέας
δασκάλα[7][5]
ακτιβίστρια ανθρωπίνων δικαιωμάτων[8]
Οικογένεια
ΑδέλφιαGino Lubich
ΣυγγενείςPaolo Berlanda (κουνιάδος)
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
βραβείο Τέμπλετον (1977)[8]
Ευρωπαϊκό βραβείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων[9]
Τάγμα του Σταυρού του Νότου
honorary citizen of Palermo
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας
honorary doctorate from the Catholic University of Lublin
UNESCO Prize for Peace Education (Μαΐου 1997)[10][11]
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Η Κιάρα Λούμπιχ (ιταλ.: Chiara Lubich, 22 Ιανουαρίου 1920 - 14 Μαρτίου 2008) ήταν Ιταλίδα ακτιβίστρια. Υπήρξε ιδρύτρια και πρώτη πρόεδρος του Κινήματος των Φοκολαρίνι, το οποίο είχε ως στόχο την ενότητα μεταξύ των λαών, τη παγκόσμια αδελφοσύνη και την οικοδόμηση ενός περισσότερο ενωμένου και ειρηνικού κόσμου.

Βιογραφία

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η Κιάρα Λούμπιχ γεννήθηκε στο Τρέντο, δεύτερο παιδί ανάμεσα στα τέσσερα της οικογένειας. Η μητέρα της υπήρξε πιστή και αφοσιωμένη στη Καθολική πίστη ενώ ο πατέρας της, εξαιτίας των σοσιαλιστικών ιδέών του, έχασε τη δουλειά του και όλη η οικογένεια αναγκάστηκε να ζήσει για πολλά χρόνια σε συνθήκες μεγάλης φτώχειας.Η ανάγκη έυρεσης πόρων για να εκπληρώσει την επιθυμία της να σπουδάσει (φοίτησε στη φιλοσοφίκη σχολή της Βενετίας), την οδήγησε στο να παραδίδει μαθήματα στο δημοτικό σχολείο του χωριού Καστέλο, στη Βάλ ντι Σόλε, το 1938-1939.

Η Κιάρα Λούμπιχ, το 1943, σε ηλικία 23 ετών, κατά τη διάρκεια των βομβαρδισμών του Τρέντο, στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ίδρυσε το Κίνημα των Φοκολαρίνι.Όπως συχνά έλεγε ,εξαιτίας του πολέμου "κάθε υλικό πράγμα μπορεί να καταρρεύσει, αλλά όχι ο Θεός".Το Κίνημα των Φοκολαρινι, της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, είναι μια οργάνωση που τη διέπουν οι αρχές του Ευαγγελίου.

Το 1948 συνάντησε στο Κοινοβούλιο, τον συγγραφέα, δημοσιογράφο, Χριστιανοδημοκράτη Ιτζίνο Τζιορντάνι, ο οποίος θεωρείται, συνιδρυτής του κινήματος. Η παρουσία του Τζιορντάνι πέρασε το μήνυμα ότι η συμμετοχή στο κίνημα των Φοκολάρι, ήταν κάτι το εφικτό για όλους.

Το 1962, ο Πάπας Ιωάννης ΚΓ΄ (λατ.:Ioannes PP. ΧΧΙΙΙ) ενέκρινε για πρώτη φορά το κίνημα των Φοκολαρίνι, αλλά η επίσημη έγκριση του καταστατικού έλαβε χώρα το 1990 από τον Πάπα Ιωάννη Παύλο τον Β΄, ο οποίος παραχώρησε το σπάνιο προνόμιο του να καθοδηγεί πάντα μια γυναίκα το κίνημα των Φοκολαρίνι.

Το 1964 ίδρυσε το Λοπιάνο, κοντά στην Φλωρεντία, η πρώτη από μια σειρά κοινοτήτων σε διάφορες χώρες του κόσμου. Αυτές οι κοινότητες ζουν την πνευματικότητα της ενότητας σε όλα τα στάδια της ζωής.

Το 1966 ίδρυσε το Κίνημα Gen (Νέα Γενιά), που απευθυνόταν στους νέους.Το 1991 επισκέφτηκε τη Βραζιλία και συγκλονίστηκε από τη φτώχεια και έθεσε τις βάσεις για μια νέα οικονομική θεωρία, η οποία βασίζόταν σε μια διαφορετική κατανομή των κερδών (το 1/3 για την ανάπτυξη, 1/3 στους φτωχούς και 1/3 στον τομέα της κατάρτισης των μέλών του κινήματος) .

Το 1967 θα επισκεφθεί τη Κωνσταντινούπολη και θα συναντηθεί με τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα.

Από το 1997 έως το 1998 αφιερώθηκε στη διάνοιξη νέων δρόμων για το διαθρησκευτικό διάλογο και κλήθηκε να μιλήσει στην Ταϊλάνδη, μπροστά σε 800 βουδιστές μοναχούς, στη Νέα Υόρκη σε 3.000 μουσουλμάνους στο τζαμί του Χάρλεμ και στην Εβραϊκή κοινότητα του Μπουένος Άιρες.

Στις 2 Νοεμβρίου 2006, σε ηλικία 86 ετών, εισήχθη στο νοσοκομείο Gemelli της Ρώμης με οξεία πνευμονική λοίμωξη.Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' έστειλε την ευλογία του και προσευχήθηκε υπέρ της υγείας της.

Στις 10 Μαρτίου του 2008, η Κιάρα Λούμπιχ, εισήχθη ξανά στο νοσοκομείο Gemelli της Ρώμης, αντιμετωπίζοντας σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.

Ο Πάπας Βενέδικτος ΙΣΤ' απέστειλε προσωπική επιστολή και την επισκέφθηκε ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος (βρισκόταν στη Ρώμη για συνάντηση με τον Πάπα στο Βατικανό). Στις 13 Μαρτίου 2008, η Κιάρα Λούμπιχ ζήτησε να επιστρέψει στο σπίτι της, στη Ρόκκα ντι Πάπα, όπου πέθανε την επόμενη ημέρα, σε ηλικία 88 ετών.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος υποδεχόμενος στο Φανάρι μέλη του Ρωμαιοκαθολικού Κινήματος των Φοκολαρίνι, δήλωσε «Το Οικουμενικό Πατριαρχείο καλλιέργησε πάντα αισθήματα βαθιάς αγάπης και ειλικρινής εκτίμησης για το κινήμα των Φοκολαρίνι , από την εποχή κατα την οποία η Κιάρα Λούμπιχ προσέρχονταν στο Φανάρι για να συναντήσει τον μέγα και αξέχαστο προκάτοχό μας, τον Οικουμενικό Πατριάρχη Αθηναγόρα, ο οποίος υπήρξε ένας από τους πρωτοπόρους και πιο σημαντικούς υποστηρικτές του οικουμενικού κινήματος»[12].

Έργα της Κιάρας Λούμπιχ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Meditazioni, 1959
  • Pensieri, 1961
  • Tutti siano uno. Punti di spiritualità, 1962
  • Frammenti, 1963
  • Fermenti di unità, 1963
  • Diario 1964/65, 1967
  • Saper perdere, 1969
  • La carità come ideale, 1971
  • Sì,sì. No, no, 1973
  • Parola di vita, 1975
  • Dove due ο tre, 1976
  • L'Eucaristia, 1978
  • Uomini al servizio di tutti, 1978
  • Gesù nel fratello, 1979
  • Essere la tua Parola/1, 1980
  • Il sì dell'uomo a Dio, 1981
  • Essere la tua Parola/2, 1982.
  • Costruire sulla roccia, 1983
  • L'unità e Gesù Abbandonato, 1984
  • La vita un viaggio, 1984
  • Incontri con l'Oriente, 1986
  • In cammino col Risorto, 1987
  • Parola che si fa vita. Commenti alla Scrittura, 1989
  • L'avventura dell'unità (intervista), 1991
  • Una via nuova. La spiritualità dell'unità, 1992
  • Cercando le cose di lassù, 1992
  • Santi insieme, 1994
  • Scrivere il Vangelo con la vita, 1995
  • Disegni di luce. Meditazioni e immagini, 1996
  • L'amore vince, 1998.
  • Il Grido, 2000
  • Santità di popolo, 2001
  • Costruendo il "castello esteriore", 2002
  • Maria trasparenza di Dio, 2003
  • In unità verso il Padre, 2004
  • L’arte di amare, 2005
  • Essere tua Parola, 2008
  • Vivere, la Parola che rinnova, 2008

Έργα αφιερωμένα στη Κιάρα Λούμπιχ

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Armando Torno, PortarTi il mondo fra le braccia Vita di Chiara Lubich, Città Nuova Editrice, 2011, ISBN 978-88-311-5157-3

Παραπομπές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 11913544s. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Chiara-Lubich. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ «Chiara Lubich, founder of Focolare movement, dies at 88». Catholic News Service. 14  Μαρτίου 2008.
  5. ↑ 5,0 5,1 centrochiaralubich.org/en/about-chiara-lubich/.
  6. ↑ CONOR.SI. 5662051.
  7. ↑ www.focolare.org/pt/chiara-lubich/chi-e-chiara/.
  8. ↑ 8,0 8,1 www.templetonprize.org/laureate/chiara-lubich/.
  9. ↑ rm.coe.int/09000016804f202f. Ανακτήθηκε στις 2020.
  10. ↑ www.unesco.org/archives/multimedia/document-207-Eng-2.
  11. ↑ unesdoc.unesco.org/ark:/48223/pf0000122926.
  12. ↑ Βαρθολομαίος: "Η διαφορά της πίστης και του πολιτισμού δεν απειλούν την ειρηνική συνύπαρξη των ανθρώπων".[1][νεκρός σύνδεσμος]

Πηγές

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Chiara Lubich,Nota biografica

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Κιάρα_Λούμπιχ&oldid=10738531"